Yılmaz Odabaşı;Hüznümün oğludur bu kentte bütün anılar
Öfkeyle nöbetine tükürürken bir asker
cesur ve esmer namlular görülüyor dağda
bir de silahların en büyük patlaması
gözlerinin gözlerime değdiği an’da…
II
Gittin.
Gülüşleri gülüyorum yine
Gülüşleri…
Benimmiş gibi…
savurdum sevinçleri!
III
And olsun dedim
ve aşkolsun;
yoksun…
Yoksun!
Bu takvimler, belki bir gün
sana yeniden rastlamak için…
IV
Seni bulsam,
“Bağışla” diyecektim, kıymetini bilemedim
Hüznümün oğludur bu kentte bütün anılar.
Seni…Seni çok özledim!
Yılmaz Odabaşı
Yorum Gönder