0
AŞK DİNMEMİŞTİR

I
Dinmemiştir aşk;
yine de dalgındır elleri aşkın
ve sıcaktır
bir yurt kadar...

Bir de burada uçurum kokar kadınlar.
Susarlar…Geceler boyu susarlar.
Yorgun tenleri terli avuçlarla;
 kırık bir dal mı,
yağma bir bahçe mi ömrümüz?

II
Yağmur
dinmiştir
de bilinir dinmemiştir korku.
Hava çığlık ve tükürük kokmaktadır.

Bir de geçip gidince atlar ve şarkılar;
geride bütün suları bıçaklanmış bir akşam...
Bütün suları bıçaklanmış,
rengine rehnedilmiş bir akşam;
unutmuş sevişmeyi,
sebebini
ve kendini,
bir akşam...

Ben de bütün kıyıları kurşunlanmış bir aşksam,
ses de ölmüştür artık.
Geriye kalan kendisi kokmaktadır;
ve şubat ayaz,
çığlık uçurum kokmaktadır…

III
Çünkü sevda da bir ayaz-
sa artık bütün gülüşler tutukludur...

/Bu yüzden gökyüzündeki son ıslak bulutu da biz
çözeceğiz.
Ama daha çok tüfek ve daha çok aşk gerek…/

Aşk gerek!
Çünkü önce aşk, sonra göç başlar.
Göç başlar burada:
s          v         u        u              a           k            a
       a         r         l           r              ş            l             r     !
Geride bütün suları bıçaklanmış bir akşam...
 

Yorum Gönder

 
Top